اعوذ بالله من الشيطان الرجيم
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمدلله رب العالمين وبه نستعين والصلاة والسلام على خير خلقه محمدٍ وآله وصحبه اجمعين. الحمدلله الذى وصف اوليائه فى كتابه القديم يقول عز و جل (الآ ان اولياء الله لاخوف عليهم ولاهم يحزنون - الذين آمنوا وكانوا يتقون ) فهذا توفيق من الله عز و جل بالايمان ايماناً حقاً ويقيناً راسخاً صادقاً وهداهم وأعانَهم على صلاح طبائعهم بحكم الشريعة ونفوسهم بالطريقة وقلوبِهم بالمعرفة وارواحهم واسرارهم بالحقيقة توفيق من الله عز و جل وكرماً واحساناً وبشرهم بأن لهم البشرى فى الحيوة الدنيا وفى الآخرة لاتبديل لكلمات الله ذلك هو الفوز العظيم
صدق الله العظيم
Aziz Kardeşlerim,
Altıncı bölümün sonlarına doğru, Sahâbe-i Kiramla ilgili ilim ve meziyetleri bir nebzecik olsun anlattık. Tâbii bunlar târik sâdâtlarıdır. Başta anlatmak uygun düşer. Bunlar imamdır, esâsen, bunların sırları ve ilimleri bambaşkadır. Bizim hatırımıza geldiği tarzda değildir.
O sebeple Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem) kâinatın aynasıdır. (Zîrâ, mir'at edindim zatıma’da buyrulduğu gibi). Allahü Zülcelâl onu mir'at yani ayna edinmiş. Buradan anlaşılıyor ki Rasûlullah’ın (Sallallahu Aleyhi Vesellem) kalbi, tamâmen kâinatın bir aynasıdır. Böylece mü'min dahi:
المؤمن مرآت المؤمن
Hadis olarak buyruluyor: " Mü'min mü'minin aynasıdır."
Rasûlullah’I (Sallallahu Aleyhi Vesellem) her fert kendi meziyetine göre görebilir, müşâhede edebilir ve keşfedebilir.
Geçen bölümlerdeki salâvatları da, işte bu gibi sâdâtlar konuşmuşlar, söylemişler, Rasûlullah’ın (Sallallahu Aleyhi Vesellem) meziyetlerinden bahsetmişler.
Onun için görüntüsünde eğer hadis bilinmiyorsa da, fakat, söyledikleri lâfızlar hadîse tam uygun ve tıpkı kendisi olduğunu gösterir. Böylece, iki salâvatın meziyetlerinden sizlere anlatayım. Bu hususta, bir tanesi Mevlâna Hâlid Hazretlerinin salâvatı ki o zaman Şam'da kolera vâk'ası olmuştu, Hicri 1242 senesinde kendisi de, âilesi de, çocuğu da o kolerada şehid oldular. İşte, böylece bu salavâtı şerîfeyi Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem) kendisine hediye ve vasiyet etmişlerdir. Her namaz vaktinin arkasında bu salâvatın üç defa okunmasını vasiyet etmişlerdir. Bunu esâsen tiryak, (yani derdin devasıdır), diye buyurmuştur.
Arkasından da Şeyhül Hazinin salâvatı ki, hakkında, o salâvatın da okunuş ve söyleniş tarzını, meziyetlerini anlatacağız. Allahın izni ve inâyetiyle.
MEVLÂNÂ HÂLİD HZ.LERİNİN SALÂVATI
Mevlana Halid Hz.'lerinin Salâvatı:
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آَلِ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ
بِعَدَدِ كُلِّ دَاءٍ وَ دَوَاءٍ وَ بَارِكْ وَ سَلِّم عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ كَثِيراً
Üç defâ okunacak, üçüncüde:
(وَ سَلِّم عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ كَثِيراً كثيراً {)
denilecektir. Mevlâna Halid’in İstiğâsesidir:
بسم الله الرحمن الرحيم
يَا حَىُّ يَا قَيُّومْ { يَا ذَاْلجَلاَلِ وَاْلاِكْرَامِ { يَا اللهُ بِكَ تَحَصَّنْتُ وَ بِعَبْدِكَ وَرَسُولِكَ سَيِّدِنَا وَمَوْلاَنَا مُحَمَّدٍ صَلَّىاللهُ تَعَالَى عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اِسْتَجَرْتُ{ اَللَّهُمَّ اِنِّى اَسْئَلُكَ يَا رَحْمَنُ يَا رَحِيمُ بِأَسْمَائِكَ اْلعِظَامِ وَمَلاَئِكَتِكَ اْلكِرَامِ وَرُسُلِكَ عَلَيْهِمْ اَفْضَلُ الصَّلَوَاتِ وَاَتَمُّ الَّسلاَمِ { اَنْتَ اْلمَحْنِى بِلَمْحَتِ اَهْلِ بَدْرٍ وَلاَمَحَاتِهِمْ وَتَنْفَخْنِى بِنَفَخَاتِهِمْ بِحَقِّهِمْ عَلَيْكَ يَا رَبْ {
ŞEYHÜL HAZİN’İN SALÂVATI
Bu salâvat, Şeyhül Hazînin salavâtıdır...
بسم الله الرحمن الرحيم
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَدَّ مَثَاقِيلِ ذَرَّايَاتِ اْلوُجُودِ بِالدَّوَامِ
وَعَدَّ مَاقَدْ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ يَا عَلاَّمِ
مِمَّا كَانَ وَمَاقَدْ يَكُونُ أَبَدَ اْلآَبِدِينَ
عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آَلِهِ وَصَحْبِهِ وَ جَمِيعِ اْلاَنْبِيَاءِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّ مَثَاقِيلِ مَاقَدْ حَصَلَ بِالتَّمَامِ
مِنْ ضَرْبِ ذَرَّايَاتِ اْلوُجُودِ فِى نَفْسِهَا بِالدَّوَامِ
وَمِثْلِهِ آَلاَفِ اُلوُفِ اَلْفِ مَرَّةً يَا كَرِيمُ
عَلَى رَسُولِكَ اْلمُصْطَفَى مُحَمَّدٍ سَيِّدِ اْلاَنَامِ
وَ صَلِّ رَبِّ عَدَّ مَثَاقِيلِ مَاتَقْدِرُ اَنْ تُوجِدَهُ مِنَ اْلاَعْدَامِ
فِى اْلكَوْنِ وَلاَ مَكَانِ حَتَّى مَابَعْدَ اْلحَشْرِ يَوْمَ اْلقِيَامِ
وَعَدَّ مَايَحْصِلُ مِنْ ضَرْبِهَا فِى نَفْسِهاَ دَائِماً يَاعَلِيمُ
عَلَى مَنِ الَّذِى اِخْتَرْتَهُ عَلَى كُلِّ اْلخَلاَئِقِ وَرَفَعْتَهُ اِلَى اَعْلَىاْلمَقَامِ
وَ صَلِّ رَبِّ عَدَّ اْلاَوَامِرِ وَالنَّوَاهِى وَاْلآَيَاتِ وَاْلاَحْكَامِ
وَعَدَّمَاوَقَعَ فِى اْلقُلُوبِ مِنَ اْلخَوَاطِرِ وَاْلوَسْوَاسِ وَاْلاِلْهَامِ
وَعَدَّ اْلحَرَكَاتِ وَالسَّكَنَاتِ وَاْلاَنْفَاسِ وَأَلْوَانِ اْلخَلاَئِقِ
عَلَى مَنِ الَّذِى فَضَّلْتَهُ وَقَرَّبْتَهُ وَنَزَّلْتَ عَلَيْهِ اَحْسَنَ اْلكَلاَمِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّ اَفْرَادِ جُزْئِيَّاتِ اَنْوَاعِ اْلاَرْوَاحِ وَاْلاَجْسَامِ
وَعَدَّ مَاخَلَقْتَهُ وَكَوَّنْتَهُ فِى هَذَا الدَّارِوَفِى دَارِ السَّلاَمِ
وَعَدَّ مَوْجُودَاتِ اْلكَوْنَيْنِ وَمَا فِيهَا مِنَ اْلحَقَائِقِ وَالدَّقَائِقِ
عَلَى مَنِ الَّذِى لَوْلاَهُ لَمَا خَلَقْتَ اْلخَلْقَ وَلاَ اْلاَفْلاَكَ اْلعِظَامِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّ مَثَاقِيلِ ذَراَّياَتِ دَائِرَةِ اْلاِمْكَانِ
مِنْ تَحْتِ الثَّرَى اِلَى اَعْلَى اْلعَرْشِ وَمَاقَدْيَكُونُ فِى اْلجِنَانِ
وَعَدَّ مَاحَصَلَ مِنْ ضَرْبِهَا فِى نَفْسِهَا بِعَدَدِهَا يَامُحِيطُ
عَلَى حَبِيبِكَ اْلمُخْتَاِر مُحَمَّدٍ نَبِىِّ آَخِرِ الزَّمَانِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّمَا كَشَفْتَهُ لِقُلُوبِ اْلعَارِفِينَ فِى اْلكَوْنِ وَلاَمَكَانِ
وَعَدَّ مَاتَعَلَّقَتْ بِهِ السَّبْعُ الصِّفَاتِ بِاْلاِيجَادِ وَاْلإِمْكاَنِ
وَعَدَّ مَا يَحْصِلُ مِنْ ضَرْبِ اْلمَضْرُوبِ فِى اْلمَضْرُوبِ فىِ كُلِّ طَرْفَةِ اْلعَيْنِ
عَلَى مَنِ الَّذِى رَفَعْتَهُ اِلَى بِسَاطِ اْلقُدْرَةِ حَتَّى رَآَكَ بِاْلعِياَنِ
وَ صَلِّ رَبِّ عَدَّ مَافِى اْلعَرْشِ وَاْلكُرْسِىِّ وَالسِّدْرَةِ وَاْلجِنَانِ
مِنَ اْلمَلاَئِكَةِ وَاْلحُورِ وَاْلقُصُورِ وَاْلطُّيُورِ وَاْلوِلْدَانِ
وَعَدَّ وَزْنِ مَثَاقِيلِهِمْ بِمَا فِيهِمْ كَذَامَعَ السَّبْعِ الطِّبَاقِ
عَلَى مَنِ الَّذِى قَرَّبْتَهُ قَابَ قَوْسَيْنِ وَ كَلَّمْتَهُ بِاَبْلَغِ اْلبَيَانِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّ مَافِى اْلاَرْضِ مِنَ اْلاِنْسِى وَاْلجِنِّ وَاَنْوَاعِ اْلحَيَوَانِ
وَعَدَّ مَافِىاْلاَنْهَارِ وَاْلعُيُونِ وَاْلبُحُورِ كَذَامَعَ مَافِى النِّيرَانِ
وَعَدَّ وَزْنِ مَثَاقِيلِهِمْ بِمَا فِيهِمْ مَعَ عَدَّ اَجْزَاءِ جَمْعِ اْلخَلاَئِقِ
عَلَى مَنِ الَّذِى اِسْتَغْرَقَ فِى جَمَالِكَ وَخَاطَبَكَ بِاَفْصَحِ اللِّسَانِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّ مَافِى اللَّوْحِ اْلمَحْفُوظِ كَذَامَعَ مَافِى اْلقُرْآَنِ
مَنِ اْلآَيَاتِ وَاللُّغَاتِ وَاْلحُرُوفِ وَاْلاَلْفَاظِ وَاْلمَعَانِى
وَعَدَّ اَجْزَاءِ جُزْئِيَّاتِ اْلاَكْوَانِ وَمَافِيهَا مِنَ اْلعِبَرِ وَاْلاَسْرَارِ
عَلَى نُورِ اْلكَوْنَيْنِ سِرِّاْلوُجُودِ مُحَمَّدٍ سَيِّدِ اَهْلِ اْلجَنَانِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّ مَثَاقِيلِ جَمِيعِ مَاذَ كَرْتُ فِى اْلاَبْيَاتِ بِاْلمَقَالِ
مَعَ عَدَّ مَا قَدْ حَصَلَ مِنْ ضَرْبِ اْلمَجْمُوعِ فِى اْلمَجْمُوعِ بِالدَّوْمِ وَاْلكَمَالِ
عَلَى رُوحِ اْلوُجوُدِ شَمْسِ الضُّحَى مُحَمَّدٍ وَ اْلاَنْبِيَاءِ جَمِيعاً
وَأَبِي بَكْرٍ الصَّدِّيقِ وَ عُمَرَ وَ عُثْمَانَ وَ عَلِىٍّ وَ الصَّحَابَةِ وَ اْلآَلِ
وَصَلِّ رَبِّ عَدَّ مَثاَقِيِل كُلِّ مَاخَلَقْتَهُ فِى هَذَا الْكَوْنِ وَ فِى كَوْنِ اْلبَقَاءِ
عَلَى نُورِ اْلهُدَا مُحَمَّدٍ اْلمَبْعُوثِ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ خَتْمَ اْلاَنْبِيَاءِ
وَشَفِّعْهُ اِلَهِي فِى اْلحَقِيرِ اْلفَقِيرِ اْلمُسَمَّى بِاِسْمِهِ اْلحَزِينِ
وَ فِينَا وَ فِى جَمِيعِ اْلمُذْنِبِينَ كَمَا شَفَّعْتَهُ فِى اَهْلِ اْلعِبَاءِ
صَلَوَاتُ اللهِ وَجَمِيعِ اْلخَلْقِ بِالدَّوَامِ عَدَّ مَا قَدْ اَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ
يَا عَلاَّمِ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ اْلمَبْعُوثِ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ
وَآَلِهِ وَ صَحْبِهِ وَ اْلاَنْبِيَاءِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمِ
هذه غايات الخيرات هدية من حضرة الغوث السيد الشيخ محمد الحزين الفرسافى قدس سره الشافى
قالهابعد مارأى سيد الكائناة فى المنام ثم فى اليقضات واكدله الرسول الكريم صلىالله تعالى عليه وسلم
بان من قالها حباً وشوقاً الى كتب له بعدد مافيها من الحسنات وكنت شفيعاً له فى يوم العرصات فنرجوا
من الله العزيز التوفيق والقبول بجاه حبيبه محمد الرسول صلىالله على سيدنا محمد صلىالله عليه وسلم.
=تمت وباالخير عمت=
Mevlâna Halid'in İstiğâsesi:
* Ya hayyu ya kayyum ya zel celâli vel ikrâm.
* Ya Allah bike tahassantu ve bi abdike ve rasulike seyyidina ve Mevlânâ Muhammedin Sallallahü Teâlâ aleyhi ve selleme istecertü.
* Allahümme inni es'elüke ya rahmânu ya rahim bi esmâikel izâmi ve melâiketikel kirâmi ve rusulike aleyhim efdalüssalâvati ve etemmüsselâm.
* Entelmahni bi lemhati ehli bedrin velamehâtihim vetenfahni bi nefahatihim bi hakkihim aleyke Ya Rab.
ŞEYHÜL HAZİN'İN SALÂVÂTININ TÜRKÇESİ:
Allahümme salli adde mesakıli zerreyatil vücudi biddevâmi
Ve adde ma kad ehâta bihi ilmüke ya allâmi
Mimma kâne ve ma kad yekünu ebedel êbidine
Ala seyyidine Muhammedin ve êlihi ve sahbihi ve cemiil enbiyâi aleyhimusselâmi
Ve salli rabbi adde mesâkıli ma kad hasale bit temâmi
Min darbi zerreyâtil vücudi fi nefsiha biddevâmı
Ve mislihi âlâfi ulufi elfi merraten ya kerimu
Alâ Rasulikel Mustafa Muhammedin Seyyidil enâmi
Ve salli Rabbi adde mesâkıli ma takdiru entucidehu Minel a'demi
Fil kevni vele mekâni hatte mâ ba'del haşri yevmel kıyâmi
Ve adde mâ yahsilü min darbihâ fi nefsiha dâimen ya alîmü
Ala menillezi ihtertehü ala küllil halâiki verafa'tehü ilel â'lel mekâni
Salli rabbi addel evâmiri vennevâhi vel-âyâti vel ahkâmi
Ve addema veka'a fil kulubi minel havâtiri vel vasvasi vel ilhâmi
Ve addel harekâti vessekenâti vel enfâsi vel envâil halâikî
Ala menillezi faddaltehü ve garrabtehü ve nezzelte aleyhi ahsenel kelâmi
Ve salli rabbi adde ifradi cüziyati envâil ervâhi vel ecsâdi
Ve adde mâ halaktehü ve kevventehü fi hazeddâri ve fi dârisselâmi
Ve adde mevcudâtil kevneyni vema fihâ minel halâiki veddekâiki
Alâ menillezi levlâhü leme halaktül halka velel eflâkil izâmi
Ve salli rabbi adde mesekili zerreyâti dâiratil imkâni
Min tehtissera ile a'lel arşi vemâ kad yekünü fil cinânî
Ve adde ma hasele min darbiha finefsiha bi adedihâ ya muhiti
Ale habibekel muhtar Muhammedin nebiyyi âhirüz zamâni
Ve salli rabbi adde mâ keşeftehü likulûbil ârifine fil kevni vele mekâni
Ve adde ma teallekat bihi seb'üssıfati bil'icâdi vel imkâni
Ve adde mâ yahsilü min darbil madrubi fil madrubi fi külli tartefil ayni
Ale menillezi rafa'tehü ile bisatil kudreti hatta raâke bil'iyâni
Ve salli rabbi adde mâ fil'arşi vel kürsiyyi vessidreti vel cinâni
Minel melâiketi vel huri vel kusûri vettuyuri velvildâni
Ve adde vezni mesekilihim bimâ fihim keza measseb uttıbâki
Ala menillezi karrabtehü kâbe kavseyni vekellemtehü biebleğil beyâni
Ve salli adde mâ'fil ardı minel insi vel cinni ve envâil hayevâni
Ve adde mâ'filenhari vel uyuni vel bîhari mea mâ finnirâni
Ve adde vezni mesekilihim bima fihim mea adde eczâ i cem il halâiki
Ala menillezi isteğraka fi cemâlike ve hâtabeke biefsehil lisani
Ve salli rabbi adde mâ fil levhil mahfuzi keza mea ma fil kur'âni
Minel âyâti vellügâti vel hurufi vel elfâzi vel meâni
Veadde eczâi cüz'iyyetil ekvâni vemafihe minel iberi vel esrâri
Ala nuril kevneyni sirrul vucudi Muhammedin seyyidi ehlil cinâni
Ve salli rabbi adde mesekili cemiî mâ zekertü fil ebyâti bilmekâli
Mea adde mâ kad hasale mindarbil mecmu i fil mecmu i biddevmi vel kemâli
Ale ruhil vucudi şemsidduha Muhammedin Vel enbiyâ-i cemi'an
Ve Ebibekrinisıddıki ve Omara ve Osmâna ve Aliyyi vessahâbeti vel êli
Ve salli rabbi adde mesekili külli ma halaktehü fi hezel kevni vefi kevnil bekâ-i
Ale nuril hüdâ Muhammedinil meb'usi rehmeten lil âlemine hatmel enbiyâ-i
Ve şefiühü ilahi fil hakiril - fakir elmüsemma bi ismihil Hazin
Vefi meşaihinel mükerremine ve fine vefi cemi il müznibine kemâ şeffa' tehü fi ehlil ibâi
Salavâtüllahi ve cemiil halki biddevâmi
Adde mâ kad ehâte bihi ilmüke ya allâmi
Ala seyyidine Muhammedinil meb'usi rahmeten lil âlemine ve âlihi ve sahbihi vel enbiyâi aleyhimusselâmi.
Mevlânâ Halidin istiğâsesi ile başlar. Ardından Şeyhül Hazinin salâvatı ki, 12 beyittir, manzum halindedir. Cami’adır. Âdeta mücmel bir durumu vardır. Hicaz’a teşrif ettiklerinde, yani bundan yüz küsur sene evvel Ravza-i mütahharaya Rasûlullah’ın (Sallallahu Aleyhi Vesellem) emriyle girmiştir. Ve huzura alındıktan sonra, bu salâvatı okuyunca, Rasûlullah’ın (Sallallahu Aleyhi Vesellem) hoşuna gitmiş, kabuliyyetine mazhar olmuş ve böylece Rasûlullah kendisine bir “Hazin” lâkabı ve künyesini vermiştir. Böylelikle ismi Muhammedül Hazin, olmuştur. Şeyh Muhammedül Hazin diye şöhreti vardır. Tabii, Hazin lâkabına belki bazı kimseler de teşebbüs etmişler veya böyle bir lâkap kendilerine takmışlardır. Biliyorsunuz ki lâkabın kendisine takılması mesele değil, gâye, Allah ve Rasûlullahın kabuliyetine mazhar olmasıdır...
Bu Salâvat'ı Şerîfe, Delâili Hayratta ve baştan beri okuduğumuz salâvatlar arasında yoktur. Tabii Delâil sahibinden evvelki salâvatlar nasılsa, az çok Delâilde vardır. Fakat, Delâil sahibinden sonra, (neşrinden sonra) nice zevât kendi durum ve anlayışlarına göre Rasûlullah’ı (Sallallahu Aleyhi Vesellem) anmışlar, anlatmışlar, kendi istidadlarına göre salâvat câmiası oluşturmuşlardır. Hele bilhassa bu salâvat, yani seleflerin halefi olan bu zât, yakın zamandaki takrîben yüz küsur sene evvel, gelmiş ve geçmiş olan bu zâtın salâvatıdır. Bu salâvat-ı şerîfenin sahibi Şeyh Muhammedül Hazindir. Bu zat Hicri 1235'de doğmuştur. Ve 73 yaşında iken vefât etmiştir. Böylece yüz kusur sene evvel bu hal cereyan eder. Bu salâvat-ı şerîfe 12 beyittir. Manzûme halindedir. Bundan evvelki bölümlerde çok salâvatlar okuduk. Yâni büyük zatların belki 40-50 kadar salâvatını serdettik. Ve bir çok devrelerde ezberlemeye gayret ettik. Aşkla şevkle heves ettik. Fakat, günün birisinde, rüyamızda, şöyle bir emir geldi. Gelen emir şudur : Şeyhül Hazînin salâvatı diğer salâvatlara nazaran 70 salâvat muâdilidir, diye buyuran sâdık bir rüya gördük.
Biz, şu veya bu evliyaullâhı, hangisi olursa olsun tamamen severiz. Yeter ki haylaz olmasın, zaten haylazlardan evliya olmaz. Bu böyle, Hz. Sıddık'tan (r.a) beri kıyamete kadar ne kadar veli (evliya) gelmiş ve gelecekse, hepsine de rûhumuz fedâ olsun. Severiz…
Dolayısıyla, Şeyhül Hazîn Hz.leri, Siirt muhitinde bulunan ve o muhitin en şereflilerinden bir zâttır. Bu salâvatı, şöyle bir, salavât aşığı olan kardeşlerimizden bir tanesi, bir gün rüyasında sâdık bir rüya ile görüyor. Şeyhül Hazîn vaaz kürsüsünde ve salâvat hususunda da çok harika bir konuşma yapar ve salâvatın esrârından bahseder. Fakat, şöyle; Kur'an-ı Azîmüşşan-ı ne kadar adet hatmettim, fakat, günün birinde Tâhâ sûresini okurken:
وَقُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْمًا
(Taha/114)
Ayetine geldiğinde bu ayeti okurken, üzerine bir hal olmuş, bilhassa Allah (c.c.) ile Rasûlullah’ın (Sallallahu Aleyhi Vesellem) arasındaki hal durumu gibi. Yani, Allahü Zülcelâlin Habîbine bu hal hitabesi şudur:
وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآَنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضَى إِلَيْكَ وَحْيُهُ وَقُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْمًا
(Taha/114)
Bu Âyet-i Celîleyi okuyunca, o zaman bu zât, ne gibi bir hal oldu ise, artık onu tatmayan bilmez, bu zevk ehlidir bilinmez.
Bu hal sahibi olan zât, o anda Rasûlullaha olan aşkı ve muhabbeti, Rabbül Alemînin (c.c.) Sübhânehü ve Teâlânın verdiği esrâra nazâran, bu şekilde artık gayri ihtiyârî, kalbinden doğan ilhamlar ile böylece bu salâvatı meydana getirmiştir. İnanın ki, bu zatın bu salâvatta kullandığı kelimeler ve manalar, ne herhangi bir hesâba sığar, ne de sayıca hesap edilir. Bir kere bu hesap dışıdır.
Bu salâvatın sahibi olan zât nasıl bir kimsedir? derseniz:
Bu zât zâhiri ilimlerin tamamen hepsinin tahsiline çalışmış. Zamanın en iyi, en yüksek kademeli olan âlimlerinden Siirt ilinde meşhur müderris Molla Halil (Es-Siirdi)’den dâhi tahsil görüp tahsilini bitirdikten sonra, Tasavvufa temâyülü ve aşkı vardır.
Günün birinde Hakkârî muhitînde bulunan Seyyit Tâhâi (Hakkari) Hz.leri Mevlânâ Hâlid’den icazeli olarak o muhitlere gelince o zata kadar gitmiş. Fakat, o gece rüyasında her iki zat, hem Seyyid Tâhâ hem de Şeyh Muhammed (ül Hazîn) Hazretleri, bir nehire giriyorlar ve yüzüyorlar. Birbirlerini geçmek için yarışıyorlar. Ben geçeyim, ben geçeyim derken tamâmen suya girişleri de bir, çıkışları da bir oluyor. Bu iki zatın her ikisi de aynı rüyayı görüyor. Ertesi günün sabahı Seyyid Tâhâ der ki, Molla Muhammed, senin bende nâsibin yoktur. Seni te'min ve tatmin edebilecek Mevlâna Halidin en kıdemli (Akdem Halifesi) olan Hz. Sırâceddin Şeyh Osman-ı Taviladır. Seni ancak o tatmin edebilir. Ondan başka hiçbir kimse tatmin edemez. Böylece Şeyh Osman-ı Sirâceddine gider ve orada çok muazzam bir taltifle kabul edilir. Seyri sülukunu onun yanında tamamlar. Seyri süluku bitince, Tecelliyatı zât emaneti (Hakkında) Hz. Şeyh Osman, Şeyh Muhammede diyor ki: "Şeyh Muhammed, bu emânet, emânetullahtır, işte bu şekilde buna artık gereken ihtimâmı göster." diye kendisine deruhte ediyor. Ve böylece Şeyh Muhammed (ül Hazîn) Hz.leri Siirt muhitlerine gelir. Ve bu salavâtı şerifeyi Rasûlullaha olan aşkı ve muhabbeti sebebiyle, o anlattığımız hadiseden sonra, meydana getiriyor. Ve böylece 1300 küsur senesinde Hicaza gider ve Ravza-yı Mutahharadaki delile, Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem) Şeyhül Hazin Hz.lerinin eşkâlini bildirir.
Böyle bir kimse geldiğinde “Bu merğûblardandır, içeriye alınız” diye emir buyurur. Velhâsılı oraya varınca içeriye Rasûlullah’ın (Sallallahu Aleyhi Vesellem) huzuruna alınır. Sahabe-i Kiram da mevcût olduğu halde bu salavât arzedilir. Salâvata karşı çok kabûliyet izhar edilir. Ve böylece Şeyh Muhammede, Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem) kendisi bizâtihi HAZİN lâkabı vermiştir. Böylece ismi ve şöhreti, Şeyh Muhammedül Hazîn olmuştur. Bu zatın kendi zamanında, ğavsiyet ve kutbül ferd makamında olduğunun delili de şudur. Şöyle bir sözü vardır mübâreğin:
لاعاشق لاسكران { من الانسى من الجان { يوازن فى العرفان { بنبى آخر الزمان
"Hiçbir âşık, hiçbir sekir ehli, bu günümde, bu zamanımda, katiyetle terâzime kimse giremez ve müsâvî de olamaz, asla." Neyi musâvî olamaz? Rasûlullah’a (Sallallahu Aleyhi Vesellem) karşı olan mârifeti, keşif, müşâhede yani benimle musâvî hiçbir ferd yok zamanımda, buyuruyor... Zâten ğavsiyet makamında olan zat zamanında ancak bir kişidir. Yâni idare reisi olan bir kişi. İkili olmaz hiçbir zaman. İşte bu ğavsiyet makamının izhârı ve ispatını o kelime ile ispat eder. Ama diyeceksiniz ki, nasıl olur da kendi şahsına bu şekilde söyleyebilir? Rasûlullah’a (Sallallahu Aleyhi Vesellem) da aynı hal cereyan etmiştir. Çünkü Allahü Zülcelâl, Habîbine (Sallallahu Aleyhi Vesellem) de şöyle der:
وامابنعمة ربك فحدث
"Nîmet kısmına da gelince, bunu dahi söylemek, bildirmek, anlatmak, gerektirir." diye buyuruyor. Ve böylece:
ان الله تعالى يحب ان يرى اثر نعمته على عبده
"Allahü Zülcelâl verdiği nimetinin eserini kulunun üzerinde görmeyi de sever." buyuruyor... Bu artık kendi nefsi açısından değil de, artık bir emirledir. Bunu izhar ederken bu gibi zatlar kendinde değil, çünkü onlar fenâfillah, yani fenâfil ef'al, fenafis-sıfâti, fenâfiz-zâti durumundadırlar. Bu üç fenadan geçtikten sonra, bekâ-billah durumuna gelir. Yâni, onun, kendiliğinden veya nefsi açısından söylediği, yaptığı bir şey yoktur. Olamaz da. Hâşâ. Böyle kimseler için bu gibi şeyler düşünülemez. İşte, Şeyh Muhammedül Hazînin salavâtı budur. Buna da Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem), Hazin lâkabını vermiştir. Ve böylece bizim gördüğümüz acizâne olarak, bu salâvat başka salâvatlara nazaran 70 muâdilidir.
O zamanda belki 30-40 tane salâvat, hıfz etmiştik, bu minvâl üzere bu hal bize beyân oldu. Evet, salâvatların hepsini de severiz. Yeter ki bu salâvatlar Rasûlullaha olsun. Rabbimiz Rasûlullaha karşı aşkımızı ve muhabbetimizi artırsın. Amine yâ mûin.
Bu zâttan bahsederken aşk ile ilgili söyledik ve fena ile ilgili olarak da üç defa tekrarlayarak, fenâfil ef-al, fenâfis sıfat, fenâfiz-zât diye duyurduk. Bu hususlarda sizlere kısaca, bir nebze olsun, hatırınıza getirelim de anahtar mesâbesinde sizlere duyurmuş olalım. Gerçi, âcizâne olarak, bizim bahsedeceğimiz bir şey değildir. Zaman da, buna kâbil değildir. Fakat, muğlâk olarak kalmaktansa bir şeyler anlatmaya gayret edeceğiz. İnayet ve tevfîkat Allahü Zülcelâldendir.
Kardeşlerim,
Allahü Zülcelâl insanoğlunu, birbirine muhtaç, birbirine ekli, birbirine destekçi, birbirine menfâatçı veya zararcı kılmıştır. Bu ef-al sıfatlarıdır. İnsan kendi enâniyetini ortaya koyarsa, hâşâ, kendinde, bir fa-âliyet, bir Hallâkiyet, bir Razzâkiyet, kendinde bir Bâsıt, Kâbıd, Râfi', Hâfid, Nâfi', Dârrun, Muizzün, Mudillün hali görürse ki, bunlar Allahın sıfatlarıdır. Eğer kişi akıllı ise bunlardan kendine bir pay çıkarmaz, yani bu sıfatları kendine mâl etmez. Bu gibi sıfatlar, Allahü Zülcelâlin, fîiliyat sıfatları, halkla arasındaki, Cârî hâdislerdir. Eğer kişi akıllı ise, bu sıfatları kendinde görmez. Hâşâ. Allahü Zülcelâlin, esmalarını anarken umûmî hüküm, kadâ ve kader, irâde ve meşiyeti, Allahü Zülcelâlin tasarrufundadır. Sadece kendisi aracı oldu ise ne mutlu, bu bir nîmeti azîmedir ve böylece, Rabbisine karşı, bu sıfatların içinde fânî olur, enâniyetini yok eder. Mesele bundan ibârettir, vesselâm.
İkincisi ise, insanoğlunun kendisinde bir güç vardır. İnsanoğlunun kendi zâtının sıfatları vardır. Mütekellimün, meselâ, kelâm sahibi, fesâhât, belâğât ilmi ve kudreti vardır. Görüyor da, duyuyor da, bunlardan herhangi biri noksan olursa bu, o zat için noksanlıktır. Bu vücût sıfatları gibi, nasıl ki insanoğlu sağır ve kör olur, konuşmaz sâmit olur, elleri ve ayakları tutmaz kötürüm olursa, gücü yok, idrâki yok, aklı yok, ilmi yok, bilgisi yok ise, bu işte insanoğlu da burada bu sıfatlara hâizdir. Bundan dolayı da bu sıfatları işletirken, çalışırken, Allahü Zülcelâl kendisine bir nîmet verdi ise, kâbiliyet verdi ise, ilim ve kudret sâhibi ise, gücü ve kuvveti varsa veya mütekellimdir, yani çok güzel kelâmı vardır. Eğer kendi enâniyeti ile bunlarla başbaşa kalırsa, esâsen bu sıfatlar muhtaç olduğu Allahü Zülcelâlindir. Her ne olursa olsun duygusu, basireti, (Hadis-i Kudside işâret ettiği gibi) "Kuluma tamâmen yaklaşıp da sevdiğim zaman, sevgim ve hükmüm altına aldıktan sonra, artık duygusu, görgüsü, kulakları, elleri, ayakları, her hareketi ben olurum." diyor. Artık yardımcı olur. Onun hükmü altında, kendi acziyetini, fakriyetini ve zilletini îtiraf edince, Allahü Zülcelâl o zaman sâhip çıkar. Zîrâ, Allahü Zülcelâl buyuruyor ki :
أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ
(Neml/62)
Izdırab sahibi olduktan ve teslim olduktan sonra, teslim ve tefviz sahibi olunca, Allahü Zülcelâl artık ona mûîndir. Ve kendi hükmü altında, dâîma hareket ettirmektedir. Zîrâ, her işi Allahü Zülcelâlin hükmü altında, teslim olur ve tefvizi umur eder.
Üçüncüsü ise, Allahü Zülcelâlin bizâtihi Zâtı, mutlaka ve mutlaka, ya celâllidir veya cemallidir veya heybet veya üns'tür. Allahü Zülcelâl zâtını bu minvâl üzere vasıflandırır. Dolayısıyla, Allahü Zülcelâlin şu anlatılan iki sıfatı, sıfat-ı fiîliye ve sıfat-ı zâtiyeden, insanın onun İrade-i cüz'iyesi İrade-i külliyeye bağlandığı zaman, ve hükmü altına girince, bu kişi Allahü Zülcelâlin tecelliyat-ı zâtına mazhar olabilir, onun hali şuhûd hâli olabilir. Yâni bu enâniyeti fâni olduktan sonra işte o zaman tecelliyat-ı zâtiyyeye mazhar olur. Bu tecelliyâtı zâtiye ya celâllıdır, ya cemallidır, ya üns veya heybettir.
Dolayısıyla, bu hükme giren bir kimse, sonunda fenâ fillah yani Allahü Zülcelâlin sıfatlarının hükmü altında yok olunca, o zaman Allahü Zülcelâlin rızâsını celbeder. Böylece bu kimse Allahü Zülcelâlin, tecelliyat-ı zâtına mazhar olur. Buna makâmül ihsan denir.
Kâbilinden olur. İşte Rasûlullahın sözü:
اللهم انى اعوذ بمعا فاتك من عقوبتك وبرضاك من سخطك واعوذ بك منك
Birisi ef-âlidir, birisi sıfatı, birisi de zâtidir. Bu üç makam, işte mürşit kısmı bu iki nef’iden geçip üçüncü nef’i olduktan sonra tamamen bakâ-un billâhidir. Ötekisi fenâfillah. İşte kişi, o zaman mürşid olabilir. Eğer bu makamları kat etmeden, bu merhaleleri geçmeden, Allahü Zülcelâlin hükmü altında tamâmen baka-un billâh hükmüne girmedikçe, bu kimse kâmil bir mürşid değildir. Dâha henüz kendisi muhtaçtır.
İşte bu hale gelen bir zâta (Şeyhül Hazine), bu söylemiş olduğu kelime çok görülmez. Neden? Çünkü, onun ayarında bir kimse yoktur, bir tek kişidir, bu oldukça böyledir.
HİKMETİ EHLİNE ANLATMAK
Kardeşlerim,
Böylece bunu söylerken eğer hikmet sahiplerine, hikmeti söylemezsen, o kimselere zulmetmiş olursun. Fakat, hikmet erbâbı olmayana hikmeti de harcarsan o zaman hikmete zulmetmiş olursun. Allahü Zülcelâl bizleri af ve mağfiret eylesin, salâh etsin. Hidâyet versin...
Kardeşlerim,
Bu gibi sözleri havsalamıza sığdıramayınca, inkârdan gayrı başka bir yol bulamıyoruz. Böylece bu zamanda çok görmeyelim, doğrudan doğruya bu devre, bu gibi şeylerin vakti değilmiş. Yani hal vakti değil, kâl vaktidir diye tâbir ediyorlar ve öyle olmasını istiyorlar. Nitekim bunu da çok görmüyoruz. Neden? Celâleddin-i Suyutî, hicrî 911 senesinde vefât eden bir şahsiyettir. O, zamanının ve asrın muhaddisidir.
Şöyle buyuruyor: "Bazı ilim vasıflarıyla mevsuf olan kimselerden duyuyoruz ki, Aktab, Evtad, Nüceba, Nükeba, Ebdal gibi lâkabları tamamen inkâr ediyorlar," Bunu kendi zamanında söylüyor. Bu sebeple beni mecbur eden bu durumdan dolayı bazı hadislerin cem’ine çalıştım ve sizlere serdetmeye çalışıyoruz, diyor.
Bu velâyetle ilgili Ebdal, Nüceba, Nükeba, Evtad, Aktab ve benzerleri ile ilgili olan hadisleri, 15 sahabeden mervî’dir. Bunların isimlerini Celâleddin-i Suyûtî bizlere, serdetmiştir. Bu Sahabeler ki Umerâ-il Mü'minin, Ömer İbnül-Hattab ve Ali İbni Ebî Tâlib ve Abdullah İbni Ömer, Abdullah İbni Abbas, Abdullah İbni Mesut, Enes İbni Mâlik, Huzeyfetil Yemênî ve Muaz İbni Cebel ve Ubbadetu İbnis Sâmit, ve Avf ibni Mâlik ve Vâiletu İbnil-Esgâ ve Ebâ Hüreyre ve Ebud Derdâ ve Ebû Sâîdil Hudri ve Ümmü Seleme (Radıyallâhü Teâlâ anhum ecmeîn)...
Muhtelif rivâyetlerde 5'li, 2'li, 3'lü, 1'li olarak bu şekilde, merfû-an ve mevkûfan hadisleri vardır.
Bir hadis-i şerifte Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem) şöyle buyuruyor:
"Allahü Zülcelâlin mahlûkâtı arasında 300 kişi var ki bunların kalbleri Âdem (a.s.) ın kalbine uygundur. 40 kişi var ki kalbleri Mûsâ (a.s.)'ın kalbine uygundur. 7 kişi var ki kalbleri İbrâhim (a.s.)'ın kalbine uygundur. 5 kişi var ki, kalbleri Cebrâil (a.s.)'ın kalbine uygundur. 3 kişi var ki kalbleri Mîkâil (a.s.)'ın kalbine uygundur. 1 kişi var ki, kalbi İsrâfil (a.s.)'ın kalbine uygundur. Bu manevî devlet nîzâmıdır. Bu nizam her zaman mevcuttur. Rasûlullah’tan (Sallallahu Aleyhi Vesellem) evvel bu makamları bazı melekler temsil ederdi. Rasûlullah'ın (Sallallahu Aleyhi Vesellem) ümmetinin gelişinden bu yana dâimâ bunlar mevcuttur. Hz. İsâ gelinceye kadar, içlerinden herhangi birisi ölürse, mutlaka yerine alt kademeden üst kademeye biri, takdîm edilir. Bunlar dâimî sûrette sâbittir. Bunlar sayesinde beliyelerimizin, mûsibetlerimizin def-ine ve ref’-ine sebep ve vesîle olurlar. Böylece Allahü Zülcelâl Âyet-i Celîlede:
وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ
(Bakara/251)
Allahü Zülcelâlin insanlar arasında seçkin bazı kulları vardır. Onların yüzü suyu hürmetine diğerlerinden belâ ve musibetleri def eder. Eğer bunlar olmasaydı yeryüzü fesada uğrardı. Bunların bir eman durumu var. Bu misilli kimselerin yüzü suyu hürmetine, lâkin Allah'ın fadlı, azîmdir. Fadlı, azîm olunca umuma şamil olur ve bundan herkes faydalanır.
HADİS MEALİ:
Hatta Allah (c.c.) salih bir kulunun yüzü suyu hürmetine kırk komşusundan belâ ve musibetleri def eder.
İsrâfil (a.s.) nefhatün fi’ssûr olduğunda âleme hayat verdiği gibi, onun timsâli olan zât, zamanın ğavsıdır. Kimyâdır ve âleme hayat veren bir kimsedir. Üçleri, beşleri de, bu faaliyetlerine göre Cebrâil ve Mikâilin kalbine uygun olanlar da bu şekilde faaldir. Ebdal, Nükeba, Nüceba, lâkablarına Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem) işâret etmiştir.
Allahü Zülcelâl cümlemizi bunlara inananlardan eylesin. Amine yâ mûin.